Verslag 17 mei 2013

Hier zijn we weer met het verslag van een weeral gezellige en geslaagde spellenavond van de Spelhamels.
Er waren weer enkele nieuwe gezichten en enkele spelers die voor de tweede keer kwamen. Daaruit leiden we af dat onze spellenavonden toch gesmaakt worden. Door de nieuwe gezichten hebben we weer een record aantal deelnemers van 17 en dan waren de vaste Spelhamels Luk en Petra er nog niet eens bij. Goed bezig zeggen we dan! :-)

Maar nu belangrijkere zaken: welke spellen zijn er vrijdag 17 mei zoal gespeeld?

Er werd aan 4 verschillende tafels gespeeld met in het begin telkens ook 4 spelers per tafel.
Toen melissa wat later binnenkwam sloot ze aan bij de tafel van Kevin, Dirk, Stefanie en Carl waardoor zij met 5 waren. Aan deze tafel werden er respectievelijk Waka Waka, Cambria en Brug naar de hemel gespeeld.
Nico, Geert, Thieme en Wout speelden (een wel erg lange sessie van) Stenen Tijdperk.
Rudy P, Rudy S, Marthe en Bart speelden de hele avond T'zolkin.
Wout, Bart, Peter en ondergetekende namen het oorlogsspel Princes of the renaissance onder handen.

Kevin, Dirk, Stefanie, Carl en Melissa startten de avond met het vrij nieuwe en prachtig vormgegeven 'Waka Waka'

Achtergrond van 'Waka Waka':
In Waka Waka speel je de leider van je Afrikaanse stam. Door het vergaren van goederen en andere zaken wil je aantonen dat jouw stam het welvarendst is, en je medespelers eigenlijk maar primitieve stakkers zijn.  In het spel wordt dit voorgesteld door een ladder waar je een trede omhoog mag klimmen wanneer je goederen (of genoeg geld) verzamelt.  De eerste treden zijn goedkoop, de laatste erg duur.  Dit regulerend mechanisme zorgt ervoor dat iedereen in het spel blijft en de leider niet te ver uitloopt.

En? Het spel voelt aan als een race, en we eindigden dan ook allemaal dicht bij elkaar. Er zijn twee grote strategische lijnen: vooruitgaan door het verzamelen van goederen, of vooruitgaan door het verzamelen van geld + sjamanen.  We waren met vier, en twee spelers focusten op goederen, terwijl twee anderen op geld + sjamanen focusten.  De winnaar kwam uit deze tweede groep, hoewel het op één of twee beurten aankwam.  Het spel werd me geïntroduceerd als familiespel, maar zo bekijk ik spellen van deze klasse niet.  Waka Waka heeft een goede plezier/duur/complexiteit-ratio, is toegankelijk zonder flauw te worden, en ziet er goed uit.  Van de twee nieuwe spellen die ik gespeeld heb deze avond, gaat mijn voorkeur naar dit spel uit.  Minpunt (belangrijk minpunt voor mij): Maximum 4 spelers.  Ik zie echter geen reden om het gewoon toch met 5 te spelen. [KEVIN]
Review van Waka Waka

Sfeerbeelden

(niet van de avond zelf, het spel was gedaan voor de fotograaf van dienst er erg in had)

Na hun avontuur in bloedheet Afrika trokken ze naar het zuiden van Engeland voor Cambria.

Achtergrond van 'Cambria':
Het thema van Cambria is vrij dun: je speelt Romeinse troepen die Zuid-Engeland veroveren.  Er zijn een vijftiental gebieden met cijfers 2 t.e.m. 6.  Je rolt twee dobbelstenen, en kiest één van de twee waardes.  In dit gebied zet je een soldaat, en zodra het gebied vol is, krijgen de twee spelers met de meerderheid in dit gebied punten.  Als je één rolt, mag je een toekomstige dobbelsteen veranderen in een cijfer naar keuze.  Je kan ook gebieden blokkeren of soldaten wegjagen.

En? Cambria is een obscuur spel dat we speelden omdat we maar 20 à 30 minuten hadden.  Ik ben namelijk gefascineerd door spellen die kunnen gespeeld en uitgelegd worden in minder dan 30 minuten.  Een tweede stokpaardje van mij is ruimtelijke interactie op een bord.  In spellen als Tzolk'in, 7 Wonders of Puerto Rico mis ik toch het caballero-kicken van El Grande, het route-claimen van Catan of het blitzkriegen van Risk.  Er is een fysiek bord nodig met vakjes of routes, en bewegende blokjes om deze soort interactie mogelijk te maken.  Dit is dan ook het selling-point van Cambria (en van de meeste spellen van auteur Eric B. Vogel): een spatiaal bordspel in 15 tot 25 minuten.  Ondanks de speelduur is het geen filler, en voelt het wat aan als mini-El Grande. En area-control games in 20 minuten, zo zijn er niet veel.  Let op: de regels van de tweede editie zijn een rommeltje en maken het spel onspeelbaar, even de correcte regels downloaden is belangrijk. [KEVIN]

Sfeerbeelden:

En afsluiten deed deze tafel met het 'Brug naar de hemel', een al even prachtig spel als het eerste dat bij hen op tafel kwam.

Achtergrond van 'Brug naar de hemel':
Brug naar de hemel is gebaseerd op het gelijknamige boek van Ken Follet.  En een vervolg op het boek/bordspel De Kathedraal. Je werkt aan een stad die opgebouwd wordt rond de kathedraal, terwijl je tussendoor nog de tijd neemt om te bidden, je mensen te voeden, en als het even past de pest te bestrijden.  Net zoals haar voorganger verzamel je in dit spel blokjes/fiches en die blokjes/fiches zet je om in punten.  Het bord is een overzicht van welke acties je allemaal kan nemen, en interactie tussen de 2 tot 4 spelers gebeurt vooral impliciet in dit 2-urig spel.

En? Ik heb het spel hierboven simpel omschreven, want eigenlijk zijn er een hele hoop verschillende blokjes/fiches, en een hoop verschillende manieren om punten te verdienen/verliezen.  Focus op het woord verliezen, want de dobbelheiligen gunden ons niets.  Hoewel het geen worker-placement is, categoriseer ik dit spel samen met de zwaardere moderne euro's als Tzolk'in of Troyes.  Misschien lees je het wel uit dit stukje, maar ik heb de laatste tijd net iets te veel spellen in dit genre gespeeld, dus ik kon me hiervoor niet even enthousiast maken als voor Waka Waka.  Toch heb ik me met dit spel beter geamuseerd dan met De Kathedraal en Tzolk'in, en vind ik het een geslaagd spel. [KEVIN]
Review van Brug naar de hemel

Sfeerbeelden

Spelbord aan het begin van het spel

Spelbord aan het einde van het spel

Tijdens deze spellen werd er aan de andere 3 tafels telkens één spel gespeeld.

Aan één van de tafels had vaste spelhamel Rudy met Rudy van Bengereng en nieuwe gezichten Marthe en Bart het wederom erg mooie T'zolkin bovengehaald. Het was een lang spel, want ze zijn er de hele avond mee zoet geweest, terwijl de doos maar 90 minuten vermeldt...

Achtergrond van 'T'zolkin: de kalender van de maya's':


In dit prachtige spel probeer je als speler je stam zo goed mogelijk te laten ontwikkelen en hiermee punten te verdienen. Wat dit spel speciaal maakt is het speelbord dat bestaat uit 6 gigantische tandwielen waar je arbeiders hun actie op uitvoeren. De spelers zetten om de beurt 1 of meer arbeiders op de laagst beschikbare plekken op een tandwiel naar keuze plaatsen. Of ze nemen 1 of meer arbeiders van de tandwielen. Alles draait in dit spel om timing. Wanneer zet je jouw arbeiders er op en wanneer haal je ze er af? Met de arbeiders kan je acties uitvoeren en grondstoffen verzamelen. Het spel eindigt als het centrale Tzolk’in wiel een volledige omwenteling heeft gemaakt. Gedurende het spel zijn er vier voedingsdagen, waarop de arbeiders gevoed moeten worden. Kun je één van je arbeiders niet voldoende eten geven, dan kost je dat punten. Gebouwen en monumenten kunnen ook veel punten opleveren.

En? Mening en impressie van iemand aan de tafel? (mailen naar spelhamels@hotmail.be)
Review van T'zolkin

Sfeerbeelden:

Geert, Nico en Nico's zonen Wout en Thieme hadden het (ik durf het woord al bijna niet meer gebruiken) prachtige spel 'Het stenen tijdperk' bovengehaald. Een toegankelijke - bijna - klassieker!

Achtergrond van 'Het Stenen Tijdperk':

De steentijd kenmerkt zich door beginnende akkerbouw, het produceren van grondstoffen zoals hout, leem, goud en zilver en het bouwen van hutten. Handelen wordt steeds populairder en de beschaving ontwikkelt zich in snel tempo. Maar ook traditionele vaardigheden als jagen en het verzamelen van vruchten zijn vereist om stamleden te eten te kunnen geven.
De spelers proberen al deze uitdagingen het hoofd te bieden. Er zijn veel manieren om het doel te bereiken, waardoor iedere speler een andere strategie kan kiezen. Aan het einde van het spel zal blijken welke de juiste was.

En? Het stenen tijdperk is één van mijn favoriete spellen. Het is toegankelijk voor iedereen, ziet er prachtig uit, bevat een mooie combinatie van geluk, strategie en tactiek en zorgt door de dobbelstenen voor de nodige hilariteit als iemand ondanks zijn 5 stamleden toch geen goud weet te dobbelen. Elke ronde moet je terug de afweging maken van waar je je stamleden gaat inzetten en hoeveel je er telkens inzet: ga je ze grondstoffen of voedsel laten verzamelen, ga je ze de akker laten bewerken, werktuigen laten vervaardigen, kindjes laten maken in het sexhutje, hutjes laten bouwen of de stamcultuur laten ontwikkelen. Concentreer je al je stamleden op één plaats of verdeel je ze?
Ondanks het 'grote' aantal keuzes zijn ze vaak wel voor de hand liggend, waardoor je ook weer geen hoofdpijn zal krijgen van het denkwerk. Dit spel zou in elke familiespellenkast aanwezig moeten zijn en staat ook niet verkeerd in de kast van een veelspeler. [WIM]
Mening en impressie van iemand aan de tafel? (mailen naar spelhamels@hotmail.be)
Review van Het Stenen Tijdperk

Sfeerbeelden

Wout en Bart hadden afgesproken om het oorlogsspel 'Princes of the renaissance' eens op tafel te gooien, maar medespelers vinden was niet zo vanzelfsprekend aangezien het een spel is van meer dan 180 minuten en het nogal zware kost scheen te zijn. Ik was bereid om mezelf 'op te offeren' om beide heren een plezier te doen en Peter werd door onwetendheid naar de tafel gelokt ;-)

Achtergrond 'Princes of the renaissance':
In dit spel ben je een Italiaanse condottiere die probeert om zoveel mogelijk invloed te verwerven in enkele van de 6 grote Italiaanse steden uit de tijd. Dit doe je door in bepaalde steden invloedrijke inwoners om te kopen.
Op het einde v/h spel krijg je per inwoner van een bepaalde stad een puntenaantal afhankelijk van de status van de betreffende stad 1 t.e.m. 10). De status van de 6 steden schommelt gedurende het hele spel afhankelijk van oorlogen die gevochten worden: de winnende stad in een oorlog stijgt in status, de verliezende stad van in een oorlog daalt in status.
De bedoeling is dus om te zorgen dat de steden waarvan jij inwoners hebt omgekocht zo veel mogelijk oorlogen winnen of de steden waarvan de andere spelers inwoners hebben omgekocht zoveel mogelijk oorlogen verliezen.
Het voeren van oorlog gebeurt o.a. met een dobbelsteen maar de spelers kunnen gedurende het spel ook legereenheden aanschaffen die dan uiteraard helpen bij het aanvallen of verdedigen van de stad waar jij je bij aangesloten hebt.

En? Zoals je in de inleiding al kon lezen besloot ik in eerste instantie mee te spelen omdat er anders te weinig spelers waren. Ik zag nl. wat op tegen de lange duur (180min) en de uitvoering van het spel is echt 'spuuglelijk' en spreekt daardoor visueel totaal niet aan.  Die vooroordelen bleken niet geheel terecht. Het spel blijft natuurlijk lelijk, maar mits de nodige verbeelding bleek dat het speelplezier niet echt te hinderen. Een herwerking van de graphics in de stijl van de QWG-versie van 'De vorsten van Florence' zou anderzijds wel wonderen doen voor dit spel.
Zou ik het spel opnieuw spelen? Dat weet ik niet. Het spel verliep in 3 rondes (decades) en de eerste twee rondes dienden vooral om inwoners om te kopen, want het voeren van oorlogen leek in de eerste 2 rondes geen zin te hebben. De oorlogen in de laatste rondes konden de status van een bepaalde stad tenslotte nog drastisch wijzigen. Daardoor vond ik het spel iets te lang duren voor wat het was. De laatste ronde was daarentegen wel leuk en spannend. Maar dat was voor mij persoonlijk niet helemaal voldoende om de nogal tamme eerste en (in mindere mate) tweede ronde te compenseren. Nu had ik in het begin van het spel voor de pacifistische strategie gekozen en dat bleek in dit spel niet echt een goed idee (ofwel heb ik hem verkeerd aangepakt), dus dat speelt mogelijk ook mee in mijn oordeel over dit spel. ;-)
Ik zal het niet met veel tegenzin nogmaals spelen, maar zal het niet zelf voorstellen ook niet. [WIM]

Sfeerbeelden

Na dit spel vertrok Bart naar huis en sloten Wim, Wouter, Nico en Peter de avond af met het dobbelspelletje 'Las Vegas'.

    

Achtergrond 'Las Vegas':
De spelers kruipen in de rol van overmoedige gokkers die, in de glitterwereld van Las Vegas, hun dobbelgeluk beproeven. Zes casino's kunnen worden bezocht, elk casino toont een ander dobbelgetal. En ook de geldbedragen die je er kan winnen, zijn meestal heel verschillend. Ronde na ronde komen dezelfde vragen: Waar zal ik mijn dobbelstenen plaatsen om daar de meerderheid te hebben? Op welke casino's hebben mijn medespelers hun dobbelstenen gezet? En waar kan ik een tegenstander nog net een flinke som afsnoepen en in de eigen pocket steken? Maar opgepast, want zoals zo vaak in een wedstrijd om de vetste pot loopt het op het einde mis en is er bij gelijkstand voor de eerste plaats een lachende derde die met de buit gaat lopen.

En? Dit is een erg simpel spel zowel qua regels als qua speltactiek. Ik was niet helemaal onder de indruk van dit spel, maar het was kort en luchtig, dus een tweede poging zit er wel in. Ik ben ook geen fan van het populaire dobbelspel 'Perudo', dus misschien is het gewoon niet mijn type spel. We hebben als ik het me goed herinner maar 2 of 3 rondjes gespeeld wegens tijdsgebrek, misschien dat meer rondjes me meer in het spel hadden gebracht. Andere spelers vinden die spel blijkbaar wél erg goed. Ik wil het nog wel eens een kans geven! [WIM]

Sfeerbeelden

(de belichting in ons zaaltje is echt een ramp voor amateur'fotografie')

Ondanks dat er aan 3 tafels telkens maar één spel is gespeeld wegens lange speelduur, had ik het idee dat iedereen zich toch geamuseerd heeft.

Tof dat er elke maand toch weer wat meer spelers komen opdagen!

See you 21 juni!